Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

Η ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ


    -Στη χαμένη νιότη-

   "Κάποτε ψυχή μου, θύμιζες
    Κάτι παλιά αρχοντικά
    Με λουλούδια στολισμένο
    Παιδικές φωνές και γέλια των μεγάλων
    Που το έντυσαν με αναμνήσεις και χρώματα
    Στο μεγάλο σαλόνι
    Απ’ τα παραθύρια σου  
    Τραγούδια της εποχής
    Σκορπούσαν στη γειτονιά

    Μα τα χρόνια περάσαν
    Και κοίτα πως άλλαξες
    Ξεθώριασαν τα χρώματα στους τοίχους
    Χορταριάσανε οι μνήμες
    Οι φωνές των παιδιών δεν κατοικούν πια εδώ
    Το σαλόνι σου επιβλητικό, όπως τότε, μα άδειο
    Η μουσική του έχει πεθάνει
    Τα παραθύρια κλειστά
    Τίποτα δεν έχει απομείνει
    Μόνο εκείνο το κρύο αεράκι που σε διαπερνά
    Καιρό τώρα...
    Η μελωδία της σιωπής..."

           

Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014

ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ


"Ορυχείο είν' θαρρείς τα μάτια σου
 Kαι μέσα του αναβλύζουν διαμάντια
 Που κύλισαν απόψε
 Στις πλαγιές του προσώπου σου

 Φιλί που σε λύτρωσε
 Και τα ανέδειξε μέσα απ'το χώμα
 Λάφυρα στο σώμα
 Μιας "μάχης που τελείωσε..."

Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

Η ΑΦΙΞΗ


"Μια φορά κι έναν καιρό, 
οι σκέψεις κάναν "επανάσταση" 
και σαν ελεύθερα πουλιά πετάξαν μακρυά, 
απ'τη "φυλακή" του μυαλού. 
Αφού περιπλανήθηκαν από σελίδα σε σελίδα, 
λέξη λέξη χτίσαν τη χώρα του ονείρου. 
Τόπος μακρινός, πέρα απ' της φαντασίας τα μέρη. 
Ανήμπορος να τις ακολουθήσω, περίμενα καρτερικά την "άφιξη" τους... 
Και να, που με το πέρας των χρόνων, φάνηκαν ξανά μπροστά μου..."