Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

ΕΞΟΡΙΣΤΟΙ


" Ίχνη ζωής στο λευκό και απέραντο. Μόνο σκέψεις και σιωπή. Σαν αόρατο κελί ετούτη η "φυλακή". Ψυχές και σώματα...εξόριστοι. Νιώθεις ότι "κατοικούν" ή περιφέρονται κι άλλοι εκεί, αλλά δεν βλέπεις κανέναν. Είσαι μόνος από την πρώτη στιγμή που θα "περπατήσεις" εδώ. Ίσως και ν’ακούσεις δυο γνώριμους ψιθύρους... "Σε νιώθω"... " Σε καταλαβαίνω"... Μα μη δώσεις σημασία. Στα δικά τους μάτια κυριαρχεί το μαύρο, μα στα δικά σου το λευκό. Υπάρχουν λόγοι που βρίσκεσαι εδώ και μόνο εσύ τους ξέρεις. Μη ψάξεις για στήριγμα σε τρίτους. Μέσα σου υπάρχουν οι απαντήσεις. Κι όταν αρχίσουν τα -γιατί;- να πέφτουν βροχή, μη βιαστείς να κατηγορήσεις εκείνα που πέρασαν και χάθηκαν. Ξεκίνα από τις επιλογές σου... Τι σε οδήγησε εδώ... Προσπαθείς μάταια να δεις τριγύρω τι υπάρχει. Κανείς... Έφτασε η ώρα. Απολογισμός... "Χαμένη πίστη και αυτοπεποίθηση" τα εύκολα λόγια... "Πληγώθηκα "..."Με κορόιδεψαν"... Όχι, όχι... Μια φωνή βαθιά στο κεφάλι σου κάτι λέει... Άκουσε την προσεκτικά... "Εσύ φταις"... Μη σε πιάνει πανικός... ΝΑΙ εσύ φταις πρώτα απ’ολους. Υποχωρούσες ανεξέλεγκτα... Στα θέλω σου, στα πάθη σου, στους άλλους. Και εκείνο το σαράκι που πολλοί επικαλούνται -ο εγωισμός- που ήταν όταν έπρεπε να τον βγάλεις μπροστά; Ναι λοιπόν. Δεν φταίνε οι άλλοι που δε σε μάθανε, αλλά εσύ που δεν έμαθες ακόμη τον εαυτό σου. Γι’αυτό μέσα σου κυριαρχεί έντονα και επίμονα η ίδια σκέψη καιρό τώρα. "Νιώθω μόνος". Λογικό είναι να νιώθεις έτσι. Επικαλέστηκες την αγάπη τόσες και τόσες φορές κι αναρωτιέμαι... αν αγάπησες εσένα ποτέ. Μάλλον όχι όσο θα έπρεπε... Σ’αυτή την "εξορία" που περιπλανιέσαι καιρό τώρα, είσαι εσύ κι ο εαυτός σου. Μη ψάχνεις μάταια για άλλους. Πάλεψε τις Ερινύες στο μυαλό σου και βγες πιο δυνατός. Δεν θα βρεις όλες τις απαντήσεις, μα όσες ανακαλύψεις θα είναι αρκετές για να βγεις από εδώ. Μα μην πιστέψεις ποτέ πως δεν θα ξαναβρεθείς στην ίδια θέση. Έτσι είναι η ζωή άλλωστε. Μονά ζυγά... Η απομόνωση από επιλογή είναι προσωρινή. Η απομόνωση που σου επιβάλλουν είναι αιώνια. Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε βρεθεί σε αυτή τη θέση. Ζούμε μέσα σε μια αόρατη φυλακή. Άλλοι τη βάφτισαν κατάθλιψη... Άλλοι άγχος και στρες... Δεν έχει σημασία πως και τι. Σημασία έχει πως περνώντας αυτό το στάδιο μόνο πιο δυνατός μπορείς να βγεις. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο στοίχημα για σένα, για μένα, για τον καθένα. Αλλιώς μέσα στα μονοπάτια της ζωής θα υπάρχουν μόνο... "εξόριστοι".


Δεν υπάρχουν σχόλια: