Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

ΟΤΑΝ Η ΨΥΧΗ ΦΑΝΕΡΩΝΕΤΑΙ



"Μαζί της ξεχύνονται σαν αγρίμια
 Τα γέλια των ερωτευμένων...

 Φωτιές ανάβουν
 Τα φιλιά που μέθυσαν στο πάθος...

 Γιορτή η κάθε αγκαλιά
 Τα σώματα την αποζητούν...

 Δάκρυα χαράς και πόνου
“Πληγές” ...φυτρώνουν εδώ κι εκεί....

 Στην απουσία που φωνάζει
 Και σπάει τη σιωπή τις νύχτες...

 Στο λυγμό της λησμονιάς
 Όταν ντύθηκαν στα μαύρα τα όνειρα σου...

 Στην απώλεια...
 Στο θάνατο που ήρθε αναπάντεχα...

 Σ’ένα τρελό απόγευμα
 Που απαρνήθηκες την ευτυχία...

 Στις στιγμές που κάνεις μιαν ευχή
 Και η καρδιά σου... ψιθυρίζει...

 Σε ότι πόθησες και αναζήτησες
 Σε όλα όσα ξέχασες...

 Κάθε που φανερώνεται η ψυχή 
 Ένα αστέρι γεννιέται στον ουρανό
 Άπιαστο...όπως εκείνη
 Μα ζει αιώνια...
 Όπως αιώνιες και οι φορές
 Που “αντίκρυσες” την ψυχή σου..."


   

Δεν υπάρχουν σχόλια: