...Θυμός και οργή,
ένα μονοπάτι γεμάτο θλίψη.
Έχω μάθει να μιλάω στη σιωπή.
Έχω δει το απέραντο, του χάους.
Οι Άγγελοι, μ’έχουν εγκαταλείψει.
Μέσα στην οδύνη μου,
στο βωμό της άρνησης, μιαν ευχή.
Το θολό μου είδωλο
-όσες κι αν λησμονήσω-
πάλι εμπρός μου να φανεί.
Καταλαγιάζουν οι φόβοι.
Οι στιγμές γίνανε αναμνήσεις.
Λουλούδι που "μαράθηκε", το μίσος.
Οι Σειρήνες πάλι θα φανούν,
μα οι αισθήσεις μου πάγωσαν.
Μέσα στην αποδοχή μου,
μια αφορμή θα γενεί η αιτία
τις πληγές μου να ξαναχαράξω.
Και προσωρινά,θυσία στη θυσία μου,
να "λυτρωθούν" τα πάθη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου