-Οι σκέψεις μου αφέθηκαν ελεύθερες
Πουλιά που ξενιτεύονται στη Γη σου
Κι εσύ κόρη περήφανη, με θωρείς
Τη σιωπή ακουμπά το κοίταγμα σου
Τη μορφή σου ‘μπρος μου σαν έφερες
Πόθος ζοφερός να γίνω και πληγή σου
Υπόσχεση, που στην αυγή θα μ’αναιρείς
Μα τώρα πια η νύχτα έχει τ’όνομα σου
Μια αλήθεια χαραγμένη, πάνω σε φιλί
Κι ο έρωτας μες στις σκιές να πλανάται
Χρυσή λαβωματιά πάνω στο κορμί μου
Ανάσα κοφτή ψελλίζει-“Είμαι δικιά σου”
Έχουν οι στιγμές μας, δύση κι ανατολή
Μα η ψυχή αυτό που βαστά δε φοβάται
Μες στο σκοτάδι έγινες η αφορμή μου
Και τώρα πια η νύχτα έχει τ’όνομα σου-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου